وزن مخصوص فلزات و دمای ذوب آنها
جدول زیر وزن مخصوص فلزات (گرم بر سانتی متر مکعب) را نشان می دهد. برای محاسبه وزن یک قطعه، وزن مخصوص را در حجم (سانتی متر مکعب) ضرب می کنیم.
→ به چپ و راست بکشید ←
وزن مخصوص آلیاژهای فلزی
آلیاژ | وزن مخصوص g/cm³ | دمای ذوب C° |
---|---|---|
آلیاژ آلومینیوم | ~2.7 | 463-671 |
آلومینیوم برنز | ~7.7 | 600-655 |
مس بریلیوم | ~8.3 | 865-955 |
چدن خاکستری | 6.8-7.2 | 1127-1204 |
چدن داکتیل | ~7.1 | ~1149 |
چدن فرفورژه | ~7.5 | 1482-1593 |
برنز منگنزی | ~8.0 | 865-890 |
وزن مخصوص فلزات خالص
فلز | نماد | وزن مخصوص g/cm³ | دمای ذوب C° |
---|---|---|---|
لیتیوم/Lithium | Li | 0.534 | 180.54 |
بریلیوم/Beryllium | Be | 1.85 | 1287 |
سدیم/Sodium | Na | 0.97 | 97.79 |
منیزیوم/Magnesium | Mg | 1.74 | 650 |
آلومینیوم/Aluminum | Al | 2.70 | 660.32 |
پتاسیم/Potassium | K | 0.86 | 63.38 |
کلسیم/Calcium | Ca | 1.54 | 842 |
اسکاندیم/Scandium | Sc | 2.99 | 1541 |
تیتانیوم/Titanium | Ti | 4.51 | 1668 |
وانادیوم/Vanadium | V | 6.11 | 1910 |
کروم/Chromium | Cr | 7.15 | 1907 |
منگنز/Manganese | Mn | 7.44 | 1246 |
آهن/Iron | Fe | 7.87 | 1538 |
کبالت/Cobalt | Co | 8.86 | 1495 |
نیکل/Nickel | Ni | 8.91 | 1455 |
مس/Copper | Cu | 8.96 | 1084.62 |
روی/Zinc | Zn | 7.14 | 419.53 |
گالیوم/Gallium | Ga | 5.91 | 29.76 |
روبیدیوم/Rubidium | Rb | 1.53 | 39.31 |
استرانسیم/Strontium | Sr | 2.64 | 777 |
ایتریوم/Yttrium | Y | 4.47 | 1526 |
زیرکونیوم/Zirconium | Zr | 6.52 | 1855 |
نیوبیوم/Niobium | Nb | 8.57 | 2477 |
مولیبدن/Molybdenum | Mo | 10.22 | 2623 |
تکنسیم/Technetium | Tc | 11.50 | 2157 |
روتنیوم/Ruthenium | Ru | 12.37 | 2334 |
رودیم/Rhodium | Rh | 12.41 | 1964 |
پالادیم/Palladium | Pd | 12.02 | 1554.9 |
نقره/Silver | Ag | 10.49 | 961.78 |
کادمیوم/Cadmium | Cd | 8.69 | 321.07 |
ایندیوم/Indium | In | 7.31 | 156.6 |
قلع/Tin | Sn | 7.31 | 231.93 |
آنتیموان/Antimony | Sb | 6.68 | 630.63 |
سزیوم/Cesium | Cs | 1.93 | 28.44 |
باریوم/Barium | Ba | 3.62 | 727 |
لانتان/Lanthanum | La | 6.15 | 920 |
سریم/Cerium | Ce | 6.77 | 798 |
پرازئودیمیم/Praseodymium | Pr | 6.77 | 935 |
نئودیمیوم/Neodymium | Nd | 7.01 | 1021 |
پرومتیم/Promethium | Pm | 7.26 | 1042 |
ساماریوم/Samarium | Sm | 7.52 | 1074 |
یوروپیوم/Europium | Eu | 5.24 | 822 |
گادولینیم/Gadolinium | Gd | 7.90 | 1313 |
تربیوم/Terbium | Tb | 8.23 | 1356 |
دیسپروزیم/Dysprosium | Dy | 8.55 | 1412 |
هولمیم/Holmium | Ho | 8.80 | 1474 |
اربیوم/Erbium | Er | 9.07 | 1529 |
تولیوم/Thulium | Tm | 9.32 | 1545 |
ایتربیوم/Ytterbium | Yb | 6.90 | 824 |
لوتسیم/Lutetium | Lu | 9.84 | 1663 |
هافنیم/Hafnium | Hf | 13.31 | 2233 |
تانتالم/Tantalum | Ta | 16.65 | 3017 |
تنگستن/Tungsten | W | 19.25 | 3422 |
رنیم/Rhenium | Re | 21.02 | 3186 |
اسمیوم/Osmium | Os | 22.59 | 3033 |
ایریدیم/Iridium | Ir | 22.56 | 2446 |
پلاتین/Platinum | Pt | 21.45 | 1768.3 |
طلا/Gold | Au | 19.32 | 1064.18 |
جیوه/Mercury | Hg | 13.53 | -38.83 |
تالیم/Thallium | Tl | 11.85 | 304 |
سرب/Lead | Pb | 11.34 | 327.46 |
بیسموت/Bismuth | Bi | 9.79 | 271.4 |
پولونیوم/Polonium | Po | 9.20 | 254 |
فرانسیم/Francium | Fr | ~2.48 | 27 |
رادیم/Radium | Ra | 5.50 | 700 |
اکتینیوم/Actinium | Ac | 10.07 | 1050 |
توریم/Thorium | Th | 11.72 | 1750 |
پروتاکتینیوم/Protactinium | Pa | 15.37 | 1572 |
اورانیوم/Uranium | U | 19.05 | 1132.2 |
نپتونیوم/Neptunium | Np | 20.45 | 644 |
پلوتونیوم/Plutonium | Pu | 19.82 | 640 |
آمریسیم/Americium | Am | 13.67 | 1176 |
کوریوم/Curium | Cm | 13.51 | 1345 |
برکلیم/Berkelium | Bk | 14.78 | 1050 |
کالیفرنیم/Californium | Cf | 15.10 | 900 |
اینشتینیم/Einsteinium | Es | 8.84 | 860 |
فرمیوم/Fermium | Fm | ~9.7 | 1527 |
مندلویوم/Mendelevium | Md | ~10.3 | 827 |
نوبلیم/Nobelium | No | ~9.9 | 827 |
لارنسیم/Lawrencium | Lr | ~15.6 | 1627 |
مقدمه ای بر جهان شگفت انگیز وزن مخصوص فلزات
در دنیای وسیع علم مواد و مهندسی، درک ویژگی های فیزیکی عناصر مختلف، کلید نوآوری و پیشرفت است. در میان این ویژگی ها، وزن مخصوص یا چگالی فلزات، مفهومی بنیادین با کاربردهای گسترده و اهمیتی انکارناپذیر به شمار می رود. اما وزن مخصوص دقیقاً چیست و چرا شناخت آن، به ویژه در مورد فلزات، تا این حد حیاتی است؟
به زبان ساده، وزن مخصوص (که گاهی به آن وزن واحد نیز گفته می شود) نشان می دهد که یک حجم مشخص از یک ماده چقدر وزن دارد. این مفهوم ارتباط نزدیکی با چگالی دارد، که نسبت جرم به حجم ماده است. گرچه در کاربردهای روزمره و حتی در بسیاری از جداول فنی، این دو اصطلاح به جای یکدیگر به کار می روند، تفاوت ظریفی بین آن ها وجود دارد.
چگالی (ρ) یک ویژگی ذاتی ماده است و به جرم آن در واحد حجم اشاره دارد (مثلاً کیلوگرم بر متر مکعب یا گرم بر سانتی متر مکعب)، در حالی که وزن مخصوص (γ) وزن ماده در واحد حجم است و تحت تأثیر شتاب گرانش (g) قرار دارد (γ = ρg). بنابراین، وزن مخصوص یک قطعه فلز روی کره ماه کمتر از وزن مخصوص همان قطعه روی زمین خواهد بود، اما چگالی آن ثابت می ماند.برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.
با این حال، در اکثر کاربردهای مهندسی و صنعتی روی زمین، جایی که شتاب گرانش تقریباً ثابت است، تمرکز اصلی بر روی چگالی یا همان «وزن مخصوص» رایج در جداول است. دانستن این مقدار برای فلزات مختلف از اهمیت بالایی برخوردار است.
چرا؟ زیرا فلزات ستون فقرات بسیاری از صنایع، از ساخت وساز و خودروسازی گرفته تا هوافضا و الکترونیک، را تشکیل می دهند. انتخاب فلز مناسب برای یک کاربرد خاص، اغلب به تعادل دقیقی بین ویژگی های مختلف مانند استحکام، مقاومت در برابر خوردگی، هدایت الکتریکی و البته، وزن آن بستگی دارد.
وزن مخصوص به ما کمک می کند تا سنگینی نسبی فلزات مختلف را مقایسه کنیم. به عنوان مثال، آلومینیوم با چگالی حدود ۲۷۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب، فلزی سبک محسوب می شود و به همین دلیل در صنایع هواپیماسازی و ساخت قطعات سبک خودرو کاربرد فراوانی دارد. در مقابل، سُرب با چگالی حدود ۱۱۳۴۰ کیلوگرم بر متر مکعب، یکی از سنگین ترین فلزات رایج است و از آن در مواردی که وزن بالا مزیت محسوب می شود، مانند وزنه های تعادل یا محافظت در برابر تشعشعات، استفاده می گردد. فولاد، به عنوان پرکاربردترین آلیاژ مهندسی، با چگالی حدود ۷۸۵۰ کیلوگرم بر متر مکعب، در میانه این طیف قرار می گیرد و تعادل خوبی بین استحکام و وزن ارائه می دهد.
اهمیت وزن مخصوص فراتر از انتخاب ماده صرف است. این ویژگی در محاسبات مهندسی، طراحی سازه ها، تخمین هزینه های حمل ونقل مواد، کنترل کیفیت محصولات و حتی در فرآیندهای متالورژیکی و ریخته گری نقش حیاتی ایفا می کند. به عنوان مثال، مهندسان سازه برای محاسبه بارهای مرده وارد بر یک ساختمان یا پل، نیاز به دانستن دقیق وزن مخصوص فولاد و بتن به کار رفته دارند. در صنعت حمل ونقل، وزن مخصوص مواد اولیه و محصولات نهایی مستقیماً بر هزینه های لجستیک تأثیر می گذارد.
جدولی که پیش روی شما قرار دارد، مجموعه ای جامع از مقادیر وزن مخصوص (چگالی) فلزات مختلف را ارائه می دهد. این جدول ابزاری ارزشمند برای مهندسان، طراحان، دانشجویان و هر کسی است که با فلزات سروکار دارد. در ادامه این مقاله، به بررسی عمیق تر مفهوم وزن مخصوص، نحوه اندازه گیری آن، واحدهای رایج، کاربردهای متنوع آن در صنایع گوناگون و نحوه استفاده مؤثر از اطلاعات موجود در این جدول خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید تا سفری به دنیای جذاب و پرکاربرد وزن مخصوص فلزات داشته باشیم و درک کنیم که چگونه این ویژگی به ظاهر ساده، نقشی کلیدی در شکل دهی به دنیای پیرامون ما ایفا می کند.
پس از آشنایی اولیه با مفهوم وزن مخصوص و اهمیت آن در مقدمه، اکنون زمان آن رسیده است که به جنبه های نظری و فنی این ویژگی مهم فلزات بپردازیم. درک دقیق تعاریف، واحدها، روش های اندازه گیری و تفاوت های کلیدی بین وزن مخصوص و چگالی، برای استفاده صحیح از اطلاعات جدول و کاربرد آن در محاسبات مهندسی ضروری است.
همانطور که در مقدمه اشاره شد، دو مفهوم چگالی (Density) و وزن مخصوص (Specific Weight) اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، اما از دیدگاه علمی تفاوت مشخصی دارند:
- چگالی (ρ): چگالی یک ماده، نسبت جرم (m) آن به حجم (V) اشغال شده توسط آن جرم است. فرمول آن به صورت ρ = m/V بیان می شود. چگالی یک ویژگی ذاتی ماده است و نشان می دهد که چه مقدار ماده در یک فضای مشخص فشرده شده است. این مقدار مستقل از میدان گرانشی محیط است. به همین دلیل، چگالی یک شمش طلا روی زمین و روی ماه یکسان خواهد بود.
- وزن مخصوص (γ): وزن مخصوص یک ماده، نسبت وزن (W) آن به حجم (V) اشغال شده توسط آن وزن است. فرمول آن γ = W/V است. از آنجایی که وزن خود نیرویی است که در اثر گرانش (g) بر جرم (m) وارد می شود (W = mg)، می توان فرمول وزن مخصوص را به صورت γ = (mg)/V بازنویسی کرد. با جایگزینی m/V با ρ (چگالی)، به رابطه کلیدی γ = ρg می رسیم. این رابطه به وضوح نشان می دهد که وزن مخصوص، برخلاف چگالی، به شتاب گرانش محلی بستگی دارد. بنابراین، وزن مخصوص شمش طلا روی ماه (با گرانش کمتر) به مراتب کمتر از وزن مخصوص آن روی زمین خواهد بود.
چرا این تفاوت مهم است؟ در اکثر کاربردهای مهندسی روی سطح زمین، شتاب گرانش (g) تقریباً ثابت و معادل ۹.۸۱ متر بر مجذور ثانیه (m/s²) در نظر گرفته می شود. به همین دلیل، در عمل، چگالی و وزن مخصوص با یک ضریب ثابت (g) به هم مرتبط هستند و اغلب مقادیر چگالی در جداول فنی تحت عنوان «وزن مخصوص» ارائه می شوند. جدول پیش روی شما نیز به احتمال زیاد مقادیر چگالی فلزات را نشان می دهد، زیرا این مقدار ویژگی پایدارتری برای مقایسه مواد است. با این حال، آگاهی از تفاوت مفهومی بین این دو، برای درک عمیق تر پدیده های فیزیکی و انجام محاسبات دقیق در شرایطی که گرانش متغیر است (مانند مهندسی هوافضا) ضروری است.
برای بیان کمیت های فیزیکی مانند چگالی و وزن مخصوص، از واحدهای استاندارد استفاده می شود. انتخاب واحد مناسب به سیستم اندازه گیری مورد استفاده (معمولاً سیستم بین المللی یکاها یا SI) و مقیاس کاربرد بستگی دارد:
واحدهای چگالی (ρ = m/V):
- کیلوگرم بر متر مکعب (kg/m³): این واحد استاندارد در سیستم SI است و برای بیان چگالی مواد در مقیاس های بزرگ مهندسی و صنعتی بسیار رایج است. به عنوان مثال، چگالی فولاد حدود ۷۸۵۰ kg/m³ است.
- گرم بر سانتی متر مکعب (g/cm³ یا g/cc): این واحد در کارهای آزمایشگاهی و برای بیان چگالی مواد در مقیاس های کوچکتر کاربرد دارد. تبدیل بین این واحد و واحد SI ساده است: ۱ g/cm³ = ۱۰۰۰ kg/m³. بنابراین، چگالی فولاد معادل ۷.۸۵ g/cm³ است. چگالی آب در دمای ۴ درجه سانتی گراد تقریباً ۱ g/cm³ است که این واحد را به مرجعی مناسب برای مقایسه چگالی نسبی مواد تبدیل می کند.
- گرم بر میلی لیتر (g/mL): از آنجایی که ۱ سانتی متر مکعب دقیقاً برابر با ۱ میلی لیتر است، واحد g/mL معادل g/cm³ است و عمدتاً برای بیان چگالی مایعات استفاده می شود.
واحدهای وزن مخصوص (γ = W/V = ρg):
- نیوتن بر متر مکعب (N/m³): این واحد استاندارد وزن مخصوص در سیستم SI است. با ضرب چگالی (kg/m³) در شتاب گرانش (تقریباً ۹.۸۱ m/s²)، وزن مخصوص به دست می آید. برای مثال، وزن مخصوص فولاد حدود ۷۸۵۰ kg/m³ * ۹.۸۱ m/s² ≈ ۷۷۰۰۰ N/m³ یا ۷۷ kN/m³ (کیلونیوتن بر متر مکعب) است.
- پوند-نیرو بر فوت مکعب (lbf/ft³): این واحد در سیستم اندازه گیری رایج در ایالات متحده (Imperial/US customary units) استفاده می شود.
در جدول وزن مخصوص فلزات، معمولاً مقادیر چگالی بر حسب kg/m³ یا g/cm³ ارائه می شود. حتماً به واحد ذکر شده در جدول توجه کنید تا در محاسبات خود دچار خطا نشوید.
تعیین چگالی یک فلز (یا هر ماده دیگری) مستلزم اندازه گیری دقیق دو کمیت است: جرم و حجم.
- زه گیری جرم (m): جرم یک نمونه فلزی به سادگی با استفاده از یک ترازوی دقیق (دیجیتال یا عقربه ای) اندازه گیری می شود. واحد جرم معمولاً گرم (g) یا کیلوگرم (kg) است.
- اندازه گیری حجم (V): روش اندازه گیری حجم به شکل هندسی نمونه بستگی دارد:
- اشکال منظم (مکعب، استوانه، کره و غیره): برای نمونه هایی با اشکال هندسی منظم، می توان ابعاد آن ها (طول، عرض، ارتفاع، قطر، شعاع) را با استفاده از ابزارهای دقیق مانند کولیس یا میکرومتر اندازه گیری کرد و سپس با استفاده از فرمول های هندسی مناسب، حجم را محاسبه نمود. (مثلاً حجم مکعب = طول × عرض × ارتفاع؛ حجم استوانه = π × شعاع² × ارتفاع).
- اشکال نامنظم: برای نمونه هایی با اشکال نامنظم، رایج ترین روش استفاده از اصل ارشمیدس و روش جایگزینی مایع است. در این روش، ابتدا حجم مشخصی از یک مایع (معمولاً آب) را در یک ظرف مدرج (مانند استوانه مدرج) می ریزیم و حجم اولیه (V₁) را یادداشت می کنیم. سپس نمونه فلزی را به آرامی درون مایع قرار می دهیم به طوری که کاملاً در آن غوطه ور شود. سطح مایع بالا می آید و حجم جدید (V₂) را یادداشت می کنیم. حجم نمونه فلزی برابر با اختلاف این دو حجم است: V = V₂ – V₁. نکته مهم این است که نمونه نباید با مایع واکنش دهد یا در آن حل شود.
روش های پیشرفته: برای دقت های بسیار بالا یا برای مواد خاص، از روش های پیشرفته تری مانند پیکنومتری گازی (برای تعیین حجم دقیق جامدات متخلخل) یا استفاده از کیت های اندازه گیری چگالی متصل به ترازوهای دقیق آزمایشگاهی استفاده می شود که مستقیماً بر اساس اصل ارشمیدس عمل می کنند.
پس از اندازه گیری دقیق جرم و حجم، چگالی به سادگی از تقسیم جرم بر حجم (ρ = m/V) محاسبه می شود. دقت اندازه گیری چگالی به دقت اندازه گیری جرم و حجم بستگی دارد.
درک این مبانی نظری به شما کمک می کند تا نه تنها مقادیر موجود در جدول وزن مخصوص فلزات را بهتر تفسیر کنید، بلکه بتوانید در صورت نیاز، خودتان چگالی نمونه های فلزی را اندازه گیری کرده و یا محاسبات مربوط به وزن و حجم قطعات فلزی را با اطمینان بیشتری انجام دهید.
دانش وزن مخصوص یا چگالی فلزات، فراتر از یک مفهوم تئوری صرف در کتاب های فیزیک و مهندسی مواد است؛ این ویژگی فیزیکی، نقشی حیاتی و کاربردی در طیف وسیعی از فعالیت های صنعتی، مهندسی، علمی و حتی روزمره ایفا می کند. درک و استفاده صحیح از مقادیر چگالی فلزات، که در جدول مرجع شما گردآوری شده است، می تواند به بهینه سازی طراحی ها، کاهش هزینه ها، تضمین کیفیت محصولات و پیشبرد نوآوری ها کمک شایانی کند. در این بخش، به بررسی مهم ترین کاربردهای وزن مخصوص فلزات در حوزه های مختلف می پردازیم.
۱. انتخاب مواد (Material Selection)
یکی از اساسی ترین کاربردهای چگالی، کمک به فرآیند انتخاب ماده مناسب برای یک کاربرد خاص است. مهندسان و طراحان هنگام انتخاب فلز برای ساخت یک قطعه یا سازه، مجموعه ای از ویژگی ها مانند استحکام، سختی، مقاومت به خوردگی، هدایت حرارتی و الکتریکی، و البته وزن را مد نظر قرار می ده دهند. چگالی در این میان نقش تعیین کننده ای دارد، به ویژه در صنایعی که وزن یک عامل کلیدی است:
- صنایع هوافضا و خودروسازی: در طراحی هواپیما، فضاپیما و خودروهای مدرن، کاهش وزن به معنی کاهش مصرف سوخت، افزایش بازدهی و بهبود عملکرد است. به همین دلیل، فلزات سبک با نسبت استحکام به وزن بالا، مانند آلومینیوم (چگالی ~۲۷۰۰ kg/m³)، تیتانیوم (چگالی ~۴۵۰۰ kg/m³) و منیزیم (چگالی ~۱۷۴۰ kg/m³) و آلیاژهای آن ها، گزینه های بسیار مطلوبی هستند. جدول وزن مخصوص به مهندسان کمک می کند تا فلزات سبک مناسب را شناسایی و مقایسه کنند.
- تجهیزات قابل حمل: در ساخت لپ تاپ ها، تلفن های همراه، ابزارهای پزشکی قابل حمل و تجهیزات ورزشی، وزن کم یک مزیت رقابتی مهم است. استفاده از فلزات سبک مانند آلیاژهای آلومینیوم و منیزیم به کاهش وزن نهایی محصول کمک می کند.
- سازه های دریایی: در طراحی کشتی ها و سکوهای نفتی، شناوری یک عامل حیاتی است. چگالی مواد به کار رفته در بدنه و تجهیزات، مستقیماً بر شناوری و پایداری سازه تأثیر می گذارد.
- وزنه های تعادل و کاربردهای نیازمند جرم بالا: در مقابل، در برخی کاربردها وزن بالا یک مزیت محسوب می شود. فلزات سنگین مانند سرب (چگالی ~۱۱۳۴۰ kg/m³)، تنگستن (چگالی ~۱۹۳۰۰ kg/m³) و حتی اورانیوم ضعیف شده (چگالی ~۱۹۱۰۰ kg/m³) به عنوان وزنه تعادل در جرثقیل ها، آسانسورها، کشتی ها و خودروهای مسابقه ای، و همچنین به عنوان محافظ در برابر تشعشعات (به دلیل چگالی بالا و توانایی جذب پرتوها) استفاده می شوند. جدول چگالی به یافتن سنگین ترین فلزات برای این منظور کمک می کند.
۲. محاسبات مهندسی و طراحی سازه
وزن مخصوص (یا به طور دقیق تر، چگالی) یک پارامتر ورودی ضروری در بسیاری از محاسبات مهندسی، به ویژه در مهندسی عمران و سازه است:
محاسبه بارهای مرده (Dead Loads): وزن خود سازه (شامل تیرها، ستون ها، دال ها، دیوارها و غیره) یکی از بارهای اصلی وارد بر آن است که به عنوان بار مرده شناخته می شود. مهندسان برای محاسبه دقیق این بارها، نیاز به دانستن حجم اجزای مختلف سازه و وزن مخصوص (چگالی) مواد به کار رفته (مانند فولاد، بتن، آجر) دارند. جدول وزن مخصوص فلزات، مقدار دقیق چگالی فولاد ساختمانی (حدود ۷۸۵۰ kg/m³) را برای این محاسبات فراهم می کند.
- تحلیل پایداری و ارتعاشات: وزن و توزیع جرم یک سازه بر رفتار دینامیکی آن، از جمله فرکانس طبیعی ارتعاش و پایداری در برابر نیروهای خارجی مانند باد و زلزله، تأثیر می گذارد. محاسبات دقیق وزن با استفاده از چگالی، برای تحلیل صحیح این رفتارها ضروری است.
- طراحی فونداسیون: وزن کل سازه که به فونداسیون منتقل می شود، یکی از عوامل اصلی در طراحی ابعاد و نوع پی ساختمان است. محاسبه دقیق وزن با استفاده از چگالی مواد، برای اطمینان از ایمنی و پایداری فونداسیون حیاتی است.